Woordkracht

“Kijk naar de hemel en tel de sterren, als ge kunt.”

Tweede zondag in de veertigdagentijd – Genesis 15,5

Bovenstaande suggestie komt van God zelf, wanneer we er het verhaal uit Genesis 15 op nalezen. Bij Hem staat Abraham. Het is een Abraham die niet zoveel vertrouwen heeft in de toekomst. Mede omdat hij op dat moment nog kinderloos is en niet inziet hoe Gods belofte over een talrijk nageslacht ooit werkelijkheid zal kunnen worden. En toch belooft God hem dat er toekomst mogelijk zal zijn. Door naar boven te kijken. Naar de hemel en de sterren. Naar de plek waar we spontaan ook een plaats vermoeden voor alles wat ons overstijgt.

Maar wat me vooral treft in de bijbelzin is de ‘als ge kunt’. Alsof God weet dat het lang niet altijd gemakkelijk is om in toekomst te geloven. Dat het vermoeiend kan zijn om je te blijven richten op de hemel en de sterren wanneer de aardse werkelijkheid je gekluisterd houdt. Maar net vanuit die mildheid klinkt er toch ook veel hoop uit diezelfde ‘als ge kunt’. Want hoezeer al het aardse je ook naar beneden kan halen, de sterren zijn ongelofelijk talrijk. Daar altijddurend boven ons schitteren er zovele sprankels van hoop. Veel meer dan wij als mensen kunnen vermoeden.

Maar we moeten wel zelf met ons hoofd de beweging naar boven maken. Of andere mensen ontmoeten die ons wijzen op het hemelse rondom ons. Met Mara-Lea heb ik alvast zo’n bijzonder iemand dichtbij mij. Onder haar schuiltent en bijhorende sterrenhemel voelt het altijd heel geborgen.