Woordkracht

“Bij het zien van de mensenmenigte werden de Joden jaloers.”

Vierde paaszondag – Handelingen 13,45

Deze korte, eenvoudige zin blijft deze week bij me hangen. Ik voel mee met de groep die met ‘de Joden’ wordt omschreven. Het zijn de mensen die aanvoelen dat er nog maar weinig belangstelling is voor hetgeen waar zij voor staan en in geloven. Het zijn de mensen die niet mee kunnen met de nieuwe beweging die aanwezig komt. Ik voel mee omdat ik herken. Hoe het me vaak afschrikt als anderen zichtbaar meer sympathie oogsten dan ikzelf. Hoe het sterke emoties kan losmaken. Hoe ik me dan terugplooi op mezelf en klein houd.

De bovenstaande woorden komen uit het boek Handelingen en hebben te maken met de verspreiding van het christendom. De leerlingen van Jezus trekken de wereld in en verkondigen zijn boodschap. Maar niet iedereen staat daar voor open. ‘De Joden’ bijvoorbeeld hebben hun eigen manier om zich met God verbonden te voelen. Het schrikt hen af om God aanwezig te zien in de persoon van Jezus Christus. Daarom wekt het hun afgunst wanneer de leerlingen van Jezus zoveel aanhang vinden onder de mensen.

In het concrete leven weet ik mij dagelijks uitgedaagd door andere belevingen en uitingen van wat ik voor mezelf als waarheid aanvoel. Soms is dat heel verrijkend en brengt het me tot voller leven. Andere keren voelt het alsof ze me weghalen van de kern. Het is een dunne lijn om dat onderscheid te maken. Soms is er meer leven daar waar de mensenmenigte is. Maar soms ook niet. Bij uitstek dan voel ik mij uitgedaagd om bij mezelf te blijven zonder me af te snijden van de ander. Of om het met enkele woorden verderop in het boek Handelingen te zeggen: om mezelf niet klein te houden, maar ‘licht voor alle volken’ te durven zijn.