“En onderweg werden zij gereinigd.”

Lucas 17,14 – 28ste zondag door het jaar

6 oktober 2012. Gerd en ik vertrouwen ons toe aan elkaar en aan de weg die God met ons wil gaan. Tien jaar later is de sfeer minder vrolijk gestemd. Grieperig en sip lig ik in de zetel. Gelukkig zond Hij ons intussen iemand die ook op de moeilijkere momenten vrolijkheid brengt. Mara-Lea heeft op school gezien dat iemand op een stukje keukenpapier tekende en wil dat ook doen. Ook ik volg de kronkelende wegen van de ingedrukte stipjes op het flinterdunne papier. De vele bochten doen me denken aan de kronkels in ons huwelijksleven. Maar het geheel oogt wel heel kleurrijk.

Ook in de evangelielezing van komende zondag zijn mensen op weg. Het gaat om mensen die op zoek zijn naar genezing. Jezus lijkt hun verzoek niet onmiddellijk in te willigen. Hij daagt hen uit om erop te vertrouwen dat die genezing er gaandeweg zal komen. Volgens de joodse traditie kwam het de priesters toe om de genezing van huidvraat te controleren, waarop een ritueel volgde dat hen terug toelating gaf om in de buurt van andere mensen te komen. Uit het verhaal blijkt dat de melaatsen niet worden beschaamd in hun vertrouwen om de priesters alvast tegemoet te gaan. Onderweg vinden ze immers genezing.

Ook ons huwelijksleven ervaar ik als een weg van vertrouwen in de richting van meer heelheid. Onderweg is dat vertrouwen soms moeilijk en sommige kronkels keren meerdere keren weer. Maar de bochten nodigen ook uit om nieuwe dingen te ontdekken. Van de ander, van jezelf en van God. Eens je de kracht vindt om de kronkels niet te vrezen, wordt het onderweg zijn op zich waardevol.