“Met haar vleugels brengt de zon van de gerechtigheid genezing.”

Maleachi 3,20 – 33ste zondag door het jaar

‘Geboren met vleugels’, zo heet een van de laatste nieuwe liedjes van K3. Mara-Lea wil ook graag zo’n vleugeltjes, zei ze. “Écht vliegen kunnen mensen niet, he mama. Maar we kunnen wel doen alsof!”

Ook de schrijver van het bijbelse boek Maleachi zag geen échte gevleugelde zon voor zich. Het is een beeld van hoop: net zoals de opkomende zon de duisternis van de nacht verdrijft, zal de nabijheid van God alle vormen van kwaad doen wegebben en genezing brengen waar onrecht heeft gekwetst, zo gelooft de auteur.

De passage doet me stilstaan bij alle goddelijke vleugels in mijn eigen leven. De vleugels waar ik onder mag schuilen. De veerkracht op mijn eigen rug. De vleugels die ik – bijna écht – krijg wanneer ik het gevoel heb betekenisvol te mogen zijn.

En als die vleugels soms toch te onzichtbaar worden, is er hier iemand die mij leert om ook die tijd uit te houden. Om elke ochtend opnieuw te proberen alsof de vleugels er écht zijn en vanuit die droom te leven.