Woordkracht

“Maak slappe handen sterk,
geef kracht aan knikkende knieën.”

Jesaja 35,3

Misschien merkte je het op. Misschien ook helemaal niet. Maar vorige week was er geen Woordkracht. Er kwam slecht nieuws binnen. En waar mijn hoofd wel probeerde om gewoon verder te doen, lieten delen van mijn lichaam het afweten. Mijn handen voelden te slap aan om iets te typen of om een tweede adventskaars aan te steken. Mijn knieën te knikkend om de rust van het vertrouwen te vinden.

Jesaja spreekt grote woorden van hoop tot de mensen van zijn tijd: God zal komen redden. Durfden zij erin te geloven? Hebben ze het ook zo mogen ervaren? Of bleef het bij een belofte?

Binnen enkele weken ligt er een Kind in de kribbe dat Gods redding van de wereld niet alleen belooft, maar ook belichaamt. Geen sterk lichaam van een superheld, maar een kwetsbare pasgeborene die alleen maar kan neerliggen op iets wat hem draagt. Iemand die van begin af aan deelt in onze eigen slappe handen en knikkende knieën. Maar doorheen zijn leven ook op verschillende manieren zal mogen voelen dat God hem draagt.

Om diezelfde draagkracht wil ik bidden. Voor ons. Voor mij. Voor jou. Voor jullie.