“Vraag de Heer, uw God, om een teken,
hetzij hoog aan de hemel of diep in de hel.”
Jesaja 7,11 – Vierde zondag van de advent
Ergens in mij leeft de overtuiging dat ik God vooral dankbaar moet zijn. Niet te veel moet vragen. Alsof God nog iets extra’s voor me zou moeten doen, terwijl ik – terwijl wij – al zoveel gekregen hebben.
Misschien lijk ik dan wel op Achaz uit de eerste lezing van komende zondag. De profeet Jesaja maant hem aan om God om een teken van nabijheid te vragen in een voor hem moeilijke tijd. Maar Achaz wil God niet op de proef stellen, zo laat de tekst zich verder lezen. Is Achaz bang dat zijn vraag niet beantwoord zal worden?
Iemand om hulp durven vragen, is soms heel moeilijk. Ik herken het ten aanzien van medemensen en ook ten aanzien van God. Het vraagt om veel vertrouwen in de ander/Ander. Dat deze dichterbij zou komen, je vraag niet negeert, je niet alleen zou laten.
Mensen stellen mekaar daar soms in teleur. Maar met God is het anders, zo belooft Jesaja. Zowel in onze hemel als in onze hel mogen we erop hopen dat Hij komt. Misschien mag ik Hem dat af en toe ook wat uitdrukkelijker vragen.
Woordkracht 
Geef een reactie