Woordkracht

“De Heer heeft het nodig, maar Hij stuurt het spoedig weer hier terug.”

Marcus 11,3 – Palmzondag

Elk jaar weer trekt het ezelsveulen mijn aandacht in aanloop naar Palmzondag. Hij is de drager van Jezus op een heel ingrijpend moment. Terwijl de omstaanders hem toejuichen, weet Jezus dat hij zijn dood in de ogen kijkt.

Hoe eenzaam moet dat voelen. Zo’n zwaarte dragen die niemand om je heen ziet of kan inschatten. Hoe kostbaar moet dat veulen voor Jezus geweest zijn. Tenminste één zichtbaar iemand die hem doorheen die zwaarte droeg.

Terzelfdertijd is Jezus te midden van zijn eigen zwaarte heel bekommerd om het veulen en diens eigenaar. Een vastgebonden dier wordt bevrijd. Toch wil Jezus het niet opeisen, maar belooft Hij het spoedig terug te sturen.

Alsof Jezus’ manier van omgaan met het veulen een voorafbeelding is van wat God in Jezus zelf aan bevrijding zal bewerken. Weldra immers zal Jezus ook vastgebonden worden. En God zal hem komen losmaken. Omdat Hij het nodig heeft om aan de wereld te laten zien dat zijn liefde sterker is dan de dood. Toch zal God Jezus niet vasthouden, maar spoedig terugsturen. Midden onder ons. Om een Drager te zijn voor al wie het – zichtbaar of onmerkbaar – zwaar heeft.