“Een stad kan niet verborgen blijven als ze boven op een berg ligt!”

Matteüs 5,14 – Vijfde zondag door het jaar

In het Evangelie van komende zondag vergelijkt Jezus zijn leerlingen met een stad op een berg die zich niet verborgen kan houden. Op het eerste zicht klinkt de uitgelichte zin heel evident. Iets wat op een berg ligt, is inderdaad van ver te zien en kan niet anders dan in het zicht liggen.

Mensen uit Jezus’ tijd verbonden de stad op de berg wellicht ook automatisch met Jeruzalem, gelegen op de berg Sion. De heilige stad waar Gods tempel had gestaan. De plek waarvan men geloofde dat zijn aanwezigheid er het sterkst voelbaar was. Nu de tempel er niet meer is, worden Jezus’ leerlingen er als het ware aan herinnerd dat zij zélf de verblijfplaats van God zijn.

En dat troost ook mij. Dat ik zelf een stukje van die stad mag zijn en blijven. Ook als ik het verknoei. Dat God zich zelfs dan niet zal verstoppen, maar zich misschien bij uitstek op die momenten meer dan ooit zichtbaar zal tonen als uitzicht- en oriëntatiepunt in mijn landschap.